Z księgi pt. "Objawienia Mistrza Ailona z Peranu - ostatniego z Pierwszych Dzieci" pióra kapłana Maeda, spisane w 412 - ostanim roku życia Mistrza, na przełomie Ery Cieni i Ery Księżyca
Przed wiekami, w czasach zwanych dziś Erą Grzmotów, gdy Ellidor nie przypominał w ogóle takiego, jakim znamy go obecnie, żyli tu, na tej ziemi wszyscy bogowie. Władało nimi dziewięcioro najsilniejszych, a ich imiona to: Yerro, bliźnięta Velo i Visa, Erivor, Nalve, Liya, Madd oraz druga para bliźniąt - Dehar i Zihara. Wszyscy oni sprawowali władzę mądrze i sprawiedliwie, wspólnie podejmując wszystkie decyzje. Z czasem jednak pomniejsi bogowie zaczęli się buntować przeciwko władzy Dziewięciorga, pragnąc władzy dla siebie. Wtedy to wybuchła wojna, w której całym Ellidorem wstrząsały silne grzmoty, będące efektem starć bogów. Stąd też właśnie wzięła się nazwa owej ery.
Walki pomiędzy bogami sprawiły, że świat zmienił się znacznie. Powstały morza otaczające Ellidor ze wszech stron, a pośród lądu duży obszar całkiem opuściła woda, tworząc pustynię. Na wschodzie zaś wyrosły wysokie góry i głebokie doliny. Nagie skały wybiły się w górę, tworząc liczne urwiska, wąwozy i jaskinie. I tak oto bogowie niezamierzenie ukształtowali Ellidor, jaki znamy obecnie. Jednak wtedy nie było tu ani ludzi, ani hekkenów, ani zwierząt i innych stworzeń.
W końcu wojna zakończyła się zwycięstwem Dziewięciorga, a o pomniejszych bóstwach świat miał zapomnieć. Jednak Yerro dowiedział się, że to rodzeństwo Dehar i Zihara wywołali ową wojnę, podburzając słabszych bogów. Mieli na tym zyskać najwyższą władzę dla siebie. Wobec tych okoliczności Siedmioro stanęło naprzeciw niepokornego rodzeństwa, chcąc dać im nauczkę. Postanowili uwięzić bliźnięta w świecie umarłych zwanym Carruan, aby tam mogły do woli sprawować władzę. Świat Carruanu już od zarania dziejów był ogromną pustynią, zaś na czarnym niebie lśniło ogromne, fioletowobłękitne słońce, zalewające zimnym, bladym światłem suche skały.
Dehar i Zihara postanowili uciec gdzieś daleko, by nie dosięgła ich kara. Niestety Zihara została schwytana niemal od razu i odesłana do Carruanu jako istota, niebędąca ani żywa, ani martwa. Jako dusza bez ciała została pozbawiona możliwości powrotu na Ellidor. Wtedy jej brat stanął naprzeciw drugiej pary bliźniąt. Velo i Visa okazali się jednak silniejsi i pokonali krnąbrnego Dehara. Początkowo chcieli posłać i jego do Carruanu, lecz zamiast tego zmienili go w wiatr wiejący na ellidorskiej pustyni. Pustynię tę zaś po dziś dzień zwą Pustynią Dehara. Podobno jest ona bliźniaczym odbiciem tej ze świata umarłych, natomiast sam Dehar od tamtego czasu błąka się po niej i zawodzi, nie mogąc znaleźć drogi do ukochanej siostry. Mówi się jednak, że zanim został uwięziony w tej postaci, resztkami sił stworzył parę kruków pustynnych - jednego brązowego i jednego w kolorze piasku. Oba zaś miały oczy puste, mlecznobiałe, niczym oczy ślepca. Stały się one zwiastunami śmierci i oczami Dehara, który sam nie mógł opuścić pustyni, a dzięki nim widział również poza nią. Ponadto kruki, jako jedyne z żywych istot, mogły podróżować między Ellidorem a Carruanem. Stąd też do czasów obecnych zachował się zwyczaj, by przed pochowaniem zmarłego, na jego czole rysować symbol Pustego Oka. Owo Puste Oko miało go doprowadzić bezpiecznie do krainy zmarłych i zapobiec błąkaniu się jego duszy po Ellidorze.
I tak oto bogów panujących na Ellidorze zostało Siedmioro. Od tego momentu liczymy czas nowej ery zwanej Erą Wichrów. Wtedy też bogini Nalve roztoczyła opiekę nad wszystkim, co żyje w ziemi i ponad nią. Zaczęła tworzyć rośliny i zwierzęta, jakie dziś są nam znane. Pomagał jej przy tym Erivor, który wtedy ponad wszystko ją miłował. Ona jednakże zakochała się w Velu, który miał władzę nad czasem. Z nim to właśnie spłodziła Pierwsze Dzieci. Najstarszą rasę ludzką, jaka kiedykolwiek stąpała po Ellidorze. Każdy z bogów dał owym dzieciom jakiś dar. Nalve i Velo, jako ich stworzyciele, obdarzyli ludzi długim życiem i miłością do natury. Visa, siostra Vela, podarowała im inteligencję, pragnienie poszerzania wiedzy, jak również wspaniałą intuicję. Yerro dał Pierwszym Dzieciom odwagę, siłę i męstwo, aby dzielnie parli zawsze naprzód, przystosowąując ziemie Ellidoru i kształtując je na swój użytek. Liya obdarowała ich miłością oraz możliwością płodzenia potomstwa. Prezentem od Madda był dar kreowania, tworzenia, artystycznej wyobraźni, zaś zazdrosny Erivor przeklął Pierwsze Dzieci słowami: "Aby przeżyć, polować będziecie. Dzikie zwierzęta będą was atakować, chcąc was pożreć. Jednakże okażę swoją dobrą wolę - daję wam również zdolności łowieckie i umiejętność odbierania życia."
I tak oto za sprawą Siedmiorga Pierwsze Dzieci zamieszkały Ellidor, mnożąc się i zamieszkując wszystkie jego części.
Przed wiekami, w czasach zwanych dziś Erą Grzmotów, gdy Ellidor nie przypominał w ogóle takiego, jakim znamy go obecnie, żyli tu, na tej ziemi wszyscy bogowie. Władało nimi dziewięcioro najsilniejszych, a ich imiona to: Yerro, bliźnięta Velo i Visa, Erivor, Nalve, Liya, Madd oraz druga para bliźniąt - Dehar i Zihara. Wszyscy oni sprawowali władzę mądrze i sprawiedliwie, wspólnie podejmując wszystkie decyzje. Z czasem jednak pomniejsi bogowie zaczęli się buntować przeciwko władzy Dziewięciorga, pragnąc władzy dla siebie. Wtedy to wybuchła wojna, w której całym Ellidorem wstrząsały silne grzmoty, będące efektem starć bogów. Stąd też właśnie wzięła się nazwa owej ery.
Walki pomiędzy bogami sprawiły, że świat zmienił się znacznie. Powstały morza otaczające Ellidor ze wszech stron, a pośród lądu duży obszar całkiem opuściła woda, tworząc pustynię. Na wschodzie zaś wyrosły wysokie góry i głebokie doliny. Nagie skały wybiły się w górę, tworząc liczne urwiska, wąwozy i jaskinie. I tak oto bogowie niezamierzenie ukształtowali Ellidor, jaki znamy obecnie. Jednak wtedy nie było tu ani ludzi, ani hekkenów, ani zwierząt i innych stworzeń.
W końcu wojna zakończyła się zwycięstwem Dziewięciorga, a o pomniejszych bóstwach świat miał zapomnieć. Jednak Yerro dowiedział się, że to rodzeństwo Dehar i Zihara wywołali ową wojnę, podburzając słabszych bogów. Mieli na tym zyskać najwyższą władzę dla siebie. Wobec tych okoliczności Siedmioro stanęło naprzeciw niepokornego rodzeństwa, chcąc dać im nauczkę. Postanowili uwięzić bliźnięta w świecie umarłych zwanym Carruan, aby tam mogły do woli sprawować władzę. Świat Carruanu już od zarania dziejów był ogromną pustynią, zaś na czarnym niebie lśniło ogromne, fioletowobłękitne słońce, zalewające zimnym, bladym światłem suche skały.
Dehar i Zihara postanowili uciec gdzieś daleko, by nie dosięgła ich kara. Niestety Zihara została schwytana niemal od razu i odesłana do Carruanu jako istota, niebędąca ani żywa, ani martwa. Jako dusza bez ciała została pozbawiona możliwości powrotu na Ellidor. Wtedy jej brat stanął naprzeciw drugiej pary bliźniąt. Velo i Visa okazali się jednak silniejsi i pokonali krnąbrnego Dehara. Początkowo chcieli posłać i jego do Carruanu, lecz zamiast tego zmienili go w wiatr wiejący na ellidorskiej pustyni. Pustynię tę zaś po dziś dzień zwą Pustynią Dehara. Podobno jest ona bliźniaczym odbiciem tej ze świata umarłych, natomiast sam Dehar od tamtego czasu błąka się po niej i zawodzi, nie mogąc znaleźć drogi do ukochanej siostry. Mówi się jednak, że zanim został uwięziony w tej postaci, resztkami sił stworzył parę kruków pustynnych - jednego brązowego i jednego w kolorze piasku. Oba zaś miały oczy puste, mlecznobiałe, niczym oczy ślepca. Stały się one zwiastunami śmierci i oczami Dehara, który sam nie mógł opuścić pustyni, a dzięki nim widział również poza nią. Ponadto kruki, jako jedyne z żywych istot, mogły podróżować między Ellidorem a Carruanem. Stąd też do czasów obecnych zachował się zwyczaj, by przed pochowaniem zmarłego, na jego czole rysować symbol Pustego Oka. Owo Puste Oko miało go doprowadzić bezpiecznie do krainy zmarłych i zapobiec błąkaniu się jego duszy po Ellidorze.
I tak oto bogów panujących na Ellidorze zostało Siedmioro. Od tego momentu liczymy czas nowej ery zwanej Erą Wichrów. Wtedy też bogini Nalve roztoczyła opiekę nad wszystkim, co żyje w ziemi i ponad nią. Zaczęła tworzyć rośliny i zwierzęta, jakie dziś są nam znane. Pomagał jej przy tym Erivor, który wtedy ponad wszystko ją miłował. Ona jednakże zakochała się w Velu, który miał władzę nad czasem. Z nim to właśnie spłodziła Pierwsze Dzieci. Najstarszą rasę ludzką, jaka kiedykolwiek stąpała po Ellidorze. Każdy z bogów dał owym dzieciom jakiś dar. Nalve i Velo, jako ich stworzyciele, obdarzyli ludzi długim życiem i miłością do natury. Visa, siostra Vela, podarowała im inteligencję, pragnienie poszerzania wiedzy, jak również wspaniałą intuicję. Yerro dał Pierwszym Dzieciom odwagę, siłę i męstwo, aby dzielnie parli zawsze naprzód, przystosowąując ziemie Ellidoru i kształtując je na swój użytek. Liya obdarowała ich miłością oraz możliwością płodzenia potomstwa. Prezentem od Madda był dar kreowania, tworzenia, artystycznej wyobraźni, zaś zazdrosny Erivor przeklął Pierwsze Dzieci słowami: "Aby przeżyć, polować będziecie. Dzikie zwierzęta będą was atakować, chcąc was pożreć. Jednakże okażę swoją dobrą wolę - daję wam również zdolności łowieckie i umiejętność odbierania życia."
I tak oto za sprawą Siedmiorga Pierwsze Dzieci zamieszkały Ellidor, mnożąc się i zamieszkując wszystkie jego części.
***
Ciąg dalszy nastąpi.
